راهبردهای بیان هنری در مناسبات فرهنگی بین الملل جمهوری اسلامی ایران (مطالعه موردی: نمایشگاه های جهانی اکسپو)

در زیست جهان فرهنگی معاصر- عصر بازتولیدپذیری اثر هنری و طرح و بسط جریانهای سیاسی- پیوند میان دو مقوله اثرگذار هنر و سیاست به طور نظری (به مثابه سوژه یا موضوع) و نیز عملی (به مثابه ابژه یا عین) در قالب و شکل بندیهای متنوع نشان داده شده است. به ویژه با تحولات مدرنیته و پسامدرنیته، شکل گیری انواع جدید تمرکز قدرتها و دولتها، ظهور صنعت جهانی فرهنگ و سازوکارهای سرمایه داری متأخر برای انباشت و سلطه جهانی بر سرمایه فرهنگی، هنر تجربه زیبایی شناختی اش را بیش از پیش بر پایه امر سیاسی نشانده است. لذا امکان نوآوری و تحول را در عرصه حیات سیاست فرهنگی فراهم ساخته و مناسباتی را در شکلهای متنوع از "کاربرد سیاست در هنر" یا "کاربرد هنر در سیاست" به وجود آورده است. در این راستا، موضوع کلیدی رساله حاضر، نحوه کاربرد هنر از سوی جمهوری اسلامی ایران است. هنری که میتواند بیانی از آن در حوزه های مناسبتی گوناگون بین المللیاش باشد. به همین منظور نمایشگاههای جهانی اکسپو به مثابه یک حوزه مناسبتی مرتبط با مسأله سیاست فرهنگی و به عنوان مهمترین صحنه نمایشی در بیان هنری این دولت- ملت مورد بررسی قرار گرفته است.